Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τιβέριος (γιος Κώνσταντα Β΄)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τιβέριος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση7ος αιώνας
Κωνσταντινούπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΓονείςΚώνστας Β΄ και Φαύστα
ΑδέλφιαΗράκλειος
Κωνσταντίνος Δ΄
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒυζαντινός Αυτοκράτορας
δεδομένα

Ο Τιβέριος, λατιν. Tiberius (άκμασε 659-681) ήταν, μαζί με τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια του, συμβασιλιάς με τον πατέρα του το διάστημα 659-681, στη Ρωμανία. Αυτό έγινε πριν ο πατέρας τους Κώνσταντας Β΄ φύγει για την Ιταλία. Όταν αυτός απεβίωσε, ο πρωτότοκος Κωνσταντίνος Δ΄ εκτόπισε τους μικρότερους αδελφούς του, αλλά το πλήθος εξεγέρθηκε. Ο Κωνσταντίνος Δ΄ υποσχέθηκε να τους επαναφέρει· κάλεσε τους αρχηγούς της εξέγερσης και τους εκτέλεσε, ενώ τους αδελφούς του Ηράκλειο και Τιβέριο τους ρινοτόμησε.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν γιος του Κώνσταντα Β΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και της Φαύστας, κόρης του Βαλεντίνου.[1] Μεγαλύτεροι αδελφοί του ήταν ο Κωνσταντίνος Δ΄ και ο Ηράκλειος.

Ο πρωτότοκος Κωνσταντίνος Δ΄ είχε γίνει συμβασιλιάς από το 654[2] και το 659, λίγο πριν την αναχώρηση του πατέρα τους για την Ιταλία, ο Ηράκλειος και ο Τιβέριος αναγορεύτηκαν συμβασιλείς. Το 663 ο Κώνσταντας Β΄ προσπάθησε να φέρει τους γιους κοντά του στη Σικελία, αλλά αυτό προκάλεσε λαϊκή εξέγερση και οι τρεις αδελφοί έμειναν τελικά στην Κωνσταντινούπολη.[3]

Το 668 απεβίωσε ο Κώνσταντας Β΄ και έμειναν οι τρεις αδελφοί.[4] Έπειτα από 13 έτη ο Κωνσταντίνος Δ΄ προσπάθησε να υποβιβάσει τους δύο μικρότερους αδελφούς του, αλλά αυτό προκάλεσε στρατιωτική εξέγερση στο Ανατολικό θέμα.[5] Ο στρατός βάδισε ως τη Χρυσόπολη, απέναντι από την Κωνσταντινούπολη και έστειλε εκπροσώπους, ζητώντας οι δύο μικρότεροι αδελφοί να παραμείνουν με τον Κωνσταντίνο Δ΄[5]: έλεγαν πως, όπως ο Ουρανός εξουσιάζεται από την Τριάδα, έτσι και η Αυτοκρατορία πρέπει να κυβερνηθεί από τρεις Αυτοκράτορες.[6] Τότε ο Κωνσταντίνος Δ΄ για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, κράτησε από κοντά τους δύο αδελφούς του και έστειλε τον έμπιστό του Θεόδωρο κατεπάνω της Κολωνείας με το λεπτό έργο να επαινέσει την αφοσίωση των στρατιωτών και να συμφωνήσει με τη λογική τους. Ο στόχος ήταν να τους πείσει να επιστρέψουν στο Ανατολικό θέμα.[7] Κάλεσε επίσης τους ηγέτες της εξέγερσης να περάσουν τον Βόσπορο και να έλθουν μέσα στην Κωνσταντινούπολη για να συμβουλευτούν με τη Σύγκλητο, πώς θα εκτελεστούν οι επιθυμίες του στρατού.[7] Χαρούμενοι από τη φαινομενικά θετική εξέλιξη, οι στρατιώτες επέστρεψαν στο στρατόπεδό τους στο Ανατολικό θέμα, ενώ οι αυτουργοί του κινήματος εισήλθαν στην πόλη.[7] Με τη στρατιωτική απειλή να έχει φύγει, ο Κωνσταντίνος Δ΄ κινήθηκε εναντίον των αρχηγών της εξέγερσης· τους αιχμαλώτισε και τους κρέμασε στις Συκαιές.[6]

Κατά τη διάρκεια αυτών των συμβάντων ο Ηράκλειος και ο Τιβέριος ήταν υπό στενή επιτήρηση. Το ότι δεν είχαν γνώση του σχεδίου, ούτε εξέφρασαν την επιθυμία να κυβερνήσουν μαζί με τον Κωνσταντίνο Δ΄, τους έσωσε τη ζωή και τους επετράπη να διατηρήσουν τον Αυτοκρατορικό τίτλο και τη θέση τους.[8] Αλλά το ότι έγιναν ο σκοπός ενός σχεδίου για να περιορίσει την εξουσία του Κωνσταντίνου Δ΄, τους έκανε ύποπτους. Επίσης ο Κωνσταντίνος Δ΄ ήθελε να προωθήσει τον γιο του Ιουστινιανό Β΄.[9] Έτσι μεταξύ 16 Σεπτεμβρίου και 21 Δεκεμβρίου 681 ο Κωνσταντίνος Δ΄ διέταξε τον ακρωτηριασμό της ρίνας τους, να μην εμφανίζονται τα πρόσωπά τους στα νομίσματα, ούτε τα ονόματά τους στα επίσημα έγγραφα.[10] Δεν γνωρίζουμε για τη μετέπειτα ζωή τους.[11]

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Kazhdan 1991, σελ. 496.
  2. ↑ Kazhdan 1991, σελ. 500.
  3. ↑ Winkelmann & Lilie 2001, σελίδες 47–48.
  4. ↑ Moore.
  5. ↑ 5,0 5,1 Bury 1889, σελ. 308.
  6. ↑ 6,0 6,1 Norwich 1990, σελ. 322.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Bury 1889, σελ. 309.
  8. ↑ Canduci 2010, σελ. 198.
  9. ↑ Hoyland 2012, σελίδες 173–174.
  10. ↑ Oaks 1968, σελ. 513.
  11. ↑ Haldon 2016, σελίδες 43–45.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Bury, J.B. (1889), A History of the Later Roman Empire from Arcadius to Irene, Vol. II, MacMillan & Co., OCLC 168739195
  • Canduci, Alexander (2010), Triumph & Tragedy: The Rise and Fall of Rome's Immortal Emperors, Pier 9, ISBN 978-1-74196-598-8
  • Haldon, John (2016). The Empire That Would Not Die. Harvard University Press. ISBN 9780674088771.
  • Hoyland, Robert G. (2012). Theophilus of Edessa's Chronicle and the circulation of historical knowledge in late antiquity and early Islam. Liverpool University Press. ISBN 978-1846316975.
  • Kazhdan, Alexander, ed. (1991), Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-504652-6
  • Moore, R. Scott (1997). "Constantine IV (668–685 A.D.)". De Imperatoribus Romanis. Archived from the original on 28 February 2018. Retrieved 18 November 2010.
  • Norwich, John Julius (1990), Byzantium: The Early Centuries, Penguin, ISBN 0-14-011447-5
  • Oaks, Dumbarton (1968). Catalogue of the Byzantine coins in the Dumbarton Oaks Collection and in the Whittemore Collection. Dumbarton Oaks. OCLC 847177622.
  • Winkelmann, Friedhelm; Lilie, Ralph-Johannes, eds. (2001), Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit: I. Abteilung (641–867) - 5. Band: Theophylaktos (#8346) – az-Zubair (#8675), Anonymi (#10001–12149) (in German), Walter de Gruyter, ISBN 978-3-11-016675-0
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τιβέριος_(γιος_Κώνσταντα_Β΄)&oldid=10484150"